Αρχαίο πνεύμα αθάνατο και κατακα(η)μένο
Η Ελλάδα καρδιοχτύπησε όσο ποτέ άλλοτε για την αρχαία Ολυμπία και κόντεψε να θρηνήσει μια τεράστια απώλεια, η οποία θα είχε αντίκτυπο ανυπολόγιστων συνεπειών παγκοσμίως. Η πυρκαγιά έφτασε μέχρι τις παρυφές του Αρχαιολογικού Μουσείου και της Ιεράς Αλτης, και οι προσπάθειες που έγιναν στο παρά πέντε έφεραν, ευτυχώς αποτέλεσμα, λίγο πριν μια νέα εθνική τραγωδία ξεσπάσει και η Ιστορία της χώρας μας παραδοθεί στη φωτιά.
Με δάκρυα στα μάτια οι υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας παρακολουθούσαν τις φλόγες να «γλείφουν» το μουσείο, κατακαίοντας μάλιστα έναν οικίσκο στον περιβάλλοντα χώρο του και να «καταβροχθίζουν» τα τεράστια δένδρα στο Κρόνειο, τον λόφο έξω από το αρχαίο στάδιο και την κατάφυτη ιερά άλτι. Με τα ίδια δάκρυα διαπίστωσαν, μετά το καταιγιστικό πέρασμα της φωτιάς πως το Μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος είχαν παραμείνει άθικτα.
Δεν συνέβη το ίδιο με την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία, που είχε αβαρίες από τη φωτιά. Με αυτό τον τρόπο γίναμε για μια ακόμη φορά διεθνώς ρεζίλι, καθώς το πρώτο πράγμα που γνωρίζουν οι ξένοι για την Ελλάδα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες (μαζί με την Ακρόπολη των Αθηνών).
Η παρέμβαση των πυροσβεστικών δυνάμεων από αέρος και γης ήταν καθοριστική για τη σωτηρία μουσείου και χώρου. Όπως και το σύστημα πυρόσβεσης που είχε εγκατασταθεί το 2002 και το 2003 σε εφαρμογή (από την προηγούμενη κυβέρνηση) του «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Το σύστημα αυτό, χρησιμοποιεί κρουνούς σε στύλους, για καταιωνισμό υδάτων σε απόσταση 30 μέτρων μακριά, ενώ ειδικά κανονάκια μπορούν να πετάξουν νερό σε απόσταση 60 μέτρων. Ηδη από την Παρασκευή το βράδυ ήταν σε πλήρη λειτουργία, καταβρέχοντας ασταμάτητα το άλσος με τα αρχαία όπως και το μουσείο, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις που έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κ. Χρήστος Ζαχόπουλος, ο οποίος το είδε να λειτουργεί με τα μάτια του. Βεβαίως, είναι ένα σύστημα «σχεδιασμένο να λειτουργεί σε συνθήκες ειρήνης και όχι πολέμου» όπως έλεγε η έφορος αρχαιοτήτων Ολυμπίας Γεωργία Χατζή. Όμως, πρόσφερε τις πρώτες και βασικές βοήθειες στα αρχαία. Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού με αυτοθυσία πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν επί τρεις ημέρες, χωρίς να εγκαταλείψουν τα πόστα τους. Μάλιστα, άφησαν το μουσείο όταν έφτασαν οι φλόγες μόνο κατόπιν των εντολών του γενικού γραμματέα.
Από εκεί και πέρα, τα εναέρια μέσα που ενεργοποιήθηκαν στο παρά πέντε, και ταυτοχρόνως ένα ερπυστριοφόρο τύπου «λέοπαρντ» και οι υδροφόρες της πυροσβεστικής, έκαναν τη βασική διαφορά. Τα επίγεια μέσα βρήκαν το μουσείο περικυκλωμένο από τις φωτιές και το έσωσαν. Αν οι ρίψεις των εναέριων μέσων ήταν κανονικές από το πρωί, και δεν υπήρχαν αυτά τα αδιανόητα και απαράδεκτα κενά, θα ήταν δυνατόν να είχε σωθεί και η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία και το Κρόνειο.
Με δάκρυα στα μάτια οι υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας παρακολουθούσαν τις φλόγες να «γλείφουν» το μουσείο, κατακαίοντας μάλιστα έναν οικίσκο στον περιβάλλοντα χώρο του και να «καταβροχθίζουν» τα τεράστια δένδρα στο Κρόνειο, τον λόφο έξω από το αρχαίο στάδιο και την κατάφυτη ιερά άλτι. Με τα ίδια δάκρυα διαπίστωσαν, μετά το καταιγιστικό πέρασμα της φωτιάς πως το Μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος είχαν παραμείνει άθικτα.
Δεν συνέβη το ίδιο με την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία, που είχε αβαρίες από τη φωτιά. Με αυτό τον τρόπο γίναμε για μια ακόμη φορά διεθνώς ρεζίλι, καθώς το πρώτο πράγμα που γνωρίζουν οι ξένοι για την Ελλάδα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες (μαζί με την Ακρόπολη των Αθηνών).
Η παρέμβαση των πυροσβεστικών δυνάμεων από αέρος και γης ήταν καθοριστική για τη σωτηρία μουσείου και χώρου. Όπως και το σύστημα πυρόσβεσης που είχε εγκατασταθεί το 2002 και το 2003 σε εφαρμογή (από την προηγούμενη κυβέρνηση) του «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Το σύστημα αυτό, χρησιμοποιεί κρουνούς σε στύλους, για καταιωνισμό υδάτων σε απόσταση 30 μέτρων μακριά, ενώ ειδικά κανονάκια μπορούν να πετάξουν νερό σε απόσταση 60 μέτρων. Ηδη από την Παρασκευή το βράδυ ήταν σε πλήρη λειτουργία, καταβρέχοντας ασταμάτητα το άλσος με τα αρχαία όπως και το μουσείο, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις που έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κ. Χρήστος Ζαχόπουλος, ο οποίος το είδε να λειτουργεί με τα μάτια του. Βεβαίως, είναι ένα σύστημα «σχεδιασμένο να λειτουργεί σε συνθήκες ειρήνης και όχι πολέμου» όπως έλεγε η έφορος αρχαιοτήτων Ολυμπίας Γεωργία Χατζή. Όμως, πρόσφερε τις πρώτες και βασικές βοήθειες στα αρχαία. Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού με αυτοθυσία πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν επί τρεις ημέρες, χωρίς να εγκαταλείψουν τα πόστα τους. Μάλιστα, άφησαν το μουσείο όταν έφτασαν οι φλόγες μόνο κατόπιν των εντολών του γενικού γραμματέα.
Από εκεί και πέρα, τα εναέρια μέσα που ενεργοποιήθηκαν στο παρά πέντε, και ταυτοχρόνως ένα ερπυστριοφόρο τύπου «λέοπαρντ» και οι υδροφόρες της πυροσβεστικής, έκαναν τη βασική διαφορά. Τα επίγεια μέσα βρήκαν το μουσείο περικυκλωμένο από τις φωτιές και το έσωσαν. Αν οι ρίψεις των εναέριων μέσων ήταν κανονικές από το πρωί, και δεν υπήρχαν αυτά τα αδιανόητα και απαράδεκτα κενά, θα ήταν δυνατόν να είχε σωθεί και η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία και το Κρόνειο.
posted by advocatus diaboli at
7:33 μ.μ.
|
12 comments
