Οι ιστορίες του διαβολοδικηγόρου (3)
Κάποτε μια φίλη είχε πολύ, μα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Από αυτά που ποτέ δεν ξέρεις αν τα ξεπέρασες. Εκανε ό,τι έπρεπε να κάνει και πήγαινε πολύ καλά. Τότε η Μ. της είπε: ο Θεός σού έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία για να αγαπήσεις τον εαυτό σου περισσότερο και να τον προσέξεις. Αλλίμονό σου αν τη σπαταλήσεις.
Ο δικηγόρος του διαβόλου αντικαθιστά το «ο Θεός» με το «η ζωή» και αφιερώνει αυτή την ιστορία στον άγνωστο (http://42days.wordpress.com/) που έχει ξεκινήσει χημειοθεραπείες, με τη βεβαιότητα πως κι αυτό θα περάσει.
Ο δικηγόρος του διαβόλου αντικαθιστά το «ο Θεός» με το «η ζωή» και αφιερώνει αυτή την ιστορία στον άγνωστο (http://42days.wordpress.com/) που έχει ξεκινήσει χημειοθεραπείες, με τη βεβαιότητα πως κι αυτό θα περάσει.
posted by advocatus diaboli at
10:31 π.μ.
14 Comments:
Ρωγμές αντιμετωπίζουμε τουλάχιστον μια δυο φορές στη ζωή μας. Και είναι εκείνες που μας αποκαλύπτουν το βάθος και την αξία της. Τη μαγεία της, το νόημά της που μέσα στην φασαρία το χάνουμε τελικά. Τα χάδια η ζωή επιλέγει συχνά να μας τα δώσει παράδοξα: με χαστούκια. Συνήθως στα πιο αγαπημένα της, στα σημαντικά της παιδιά. Ευχαριστώ πολύ που μου γνώρισες αυτό το μπλογκ στο σημερινό ποστ σου. Εστω και μόνο γι' αυτό, αισθάνομαι ότι αξίζει καμία φορά το δίκιο. Δηλαδή αξίζει πολλές φορές. Αλλά μερικές φορές μπορεί και να σε οδηγήσει κατευθείαν στο κουκούτσι της ζωής, στο Θεό ή στους άλλους. Ειδικά όταν αφορά την ζωή και την ψυχή μας και όχι την ματαιοδοξία μας. Η δεύτερη ευκαιρία στη ζωή είναι πάντοτε η πιο σημαντική. Και μας την δίνει πάντοτε. Ενίοτε και τρίτη και τέταρτη...
By
Ανώνυμος, at 12:47 μ.μ.
διορθώνω, ήμουν πολύ συγκινημένη. Το δίκτυο ήθελα να πω (όχι δίκιο). Που πολλές φορές με τις φασαρίες και τους εγωισμούς και κάτω από τη μάσκα της ανωνυμίας και κακία βγάζει και σε απογοητεύει. Αλλά έστω και μόνο για το σημερινό... Σήμερα το πρωί κατάλαβα (εκτός από την ταραχή του) και την αλήθεια, την... ανθρωπιά του, το πόσο τελικά στο ο "μαγικός μας καθρέφτης" μπορεί να μεταβληθεί. Ο καθρέφτης του μέσα προσώπου μας...
By
Ανώνυμος, at 12:55 μ.μ.
Υπέροχες, ευαίσθητες σκέψεις, Ελένη. Γι' αυτό λέμε: να είμαστε καλά. Τα υπόλοιπα, μπορούμε να τα καταφέρουμε.
By
advocatus diaboli, at 12:59 μ.μ.
θα παω να δω το link ...
By
Eleni63, at 2:51 μ.μ.
και δευτερη και τριτη και τεταρτη ... η ζωη ειναι απλοχερη αρκει να την εκτιμας οσο την αγαπας!!!
By
ovi, at 9:05 π.μ.
Η ζωή είναι ωραία, Ovi, έστω και αν πού και πού σκίζεται η πανοπλία σου!
Eleni63, θα διαπίστωσες, φαντάζομαι, την αξιοπρέπεια του αγνώστου. Σου σκίζει την καρδιά.
By
advocatus diaboli, at 9:12 π.μ.
Καλημέρα, η υγεία μας πάνω από όλα. Τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται. Μπράβο για το link
By
Ανώνυμος, at 10:39 π.μ.
Χρυσή μου αργυρένια, όταν έχεις ζήσει κάποιες καταστάσεις ξέρεις πως η συμπαράσταση δεν είναι κούφιος λόγος. Και χρειάζεται, σχεδόν όσο τίποτα.
By
advocatus diaboli, at 4:13 μ.μ.
Υπήρξες αφορμή να διαβάσω σπουδαίες σκέψεις!
By
homelessMontresor, at 12:39 π.μ.
Δικηγόρε αυτή τη φορα ήσουν advocatus της ζωής και της ελπίδας. Να' σαι καλά που μας έδωσες ην ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά δίπλα μας, στο απέναντι μπλογκ στη συγκεκριμένη περίπτωση και μας θύμισες ότι έξω από το μικρόκοσμο μας υπάρχουν άπείρως σοβαρότερα πράγματα.
By
reader's-diggest, at 10:43 π.μ.
Ευχαριστώ, homeless montresor και αναγνώστη. Πιστεύω ότι το Διαδίκτυο, όπως και η ζωή, αξίζουν μόνο αν έχουν μέσα τους ανθρωπιά. Νομίζω είναι μια σκέψη που συμμερίζεστε, και ας φαίνεται τόσο απλή.
By
advocatus diaboli, at 4:34 μ.μ.
Σαν σκέψη, εξαιρετικά απλή αγαπητή advocatus. Τα δύσκολα έρχονται όταν καλείται κάποιος να την κάνει πράξη και κυρίως όταν πρέπει να "αποδείξει" ότι κατέχει τον ίδιο του τον εαυτό ...
By
Ανώνυμος, at 6:31 μ.μ.
Χαίρομαι κάθε φορά που επισκέπτομαι το μπλογκ σου .
Καλησπέρα !
By
ellinida, at 7:17 μ.μ.
Καλησπέρα, Κώστα. Γι' αυτό είμαστε φτιαγμένοι. Για να κάνουμε τα δύσκολα, εύκολα.
Καλησπέρα, Ελληνίδα. Κι εγώ αγαλλιάζω με το δικό σου μπλογκ. Ευχαριστώ.
By
advocatus diaboli, at 7:36 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου
<