Μάριαν Φέιθφουλ: «θα νικήσω την ασθένεια που ζει μέσα μου»

«Θέλω να διαβεβαιώσω τους φίλους μου πως η περιοδεία που θα κάνω του χρόνου θα είναι μία μεγάλη γιορτή. Θα νικήσω την ασθένεια που ζει μέσα μου».

Του χρόνου, γιατί φέτος δεν μπόρεσε. Η μεγάλη τραγουδίστρια της rock, το κορίτσι του Μίκ Τζάγκερ, η γυναίκα που κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα κλισέ που η ίδια δημιούργησε στη ζωή της, η φωνή που σημαδεύτηκε από το αλκοόλ και τις καταχρήσεις, ο φοίνικας που αναγεννήθηκε τόσες φορές από τις στάχτες του, δίνει τώρα τη μεγάλη μάχη της ζωής της. Η Μάριαν Φέιθφουλ πάσχει από καρκίνο του μαστού και αναγκάζεται να ακυρώσει τη φετινή της περιοδεία. Του χρόνου όμως... Του χρόνου θα πετάει, όπως ξέρει να κάνει σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Η Faithfull είναι κομμάτι της ιστορίας της rock μουσικής. Στα 17 της γνώρισε τον manager των Rolling Stones, έκανε σχέση με τον Mick Jagger, ερωτεύτηκε τον Keith Ritchards, τραγούδησε το κλασσικό “As tears go by”, έπαιξε στο θέατρο και έπεσε, με την εφηβική της αθωότητα, βαθιά στα ναρκωτικά. Όλα ξεκίνησαν νωρίς στην ζωής της κι έδειχναν να τελειώνουν νωρίς.

Όμως η Faithfull δεν ήταν απλώς μια όμορφη γκρούπι που δεν άντεξε και καταστράφηκε από τα ναρκωτικά. Η περίπτωσή της είναι τελείως διαφορετική. Μέσα από την αυτοκαταστροφή της δημιούργησε πραγματική τέχνη. Η φωνή της έγινε σύμβολο και η ταραχώδης ζωή της μύθος. Όταν στα 40 της ξανατραγούδησε τα “As tears go by” και “Sister Morphine” η διαφορά στην φωνή και την ερμηνεία της ήταν συνταρακτική.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 οπότε ξεκίνησε η πραγματική της καριέρα με το «Broken English» μέχρι σήμερα η βαρώνη Μάριαν (η μητέρα της εχίε αυτό τον τίτλο) έχει τραγουδήσει τραγούδια που την έφεραν στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας μουσικής επικαιρότητας. Στα τέλη του 2004 τα media όλου του κόσμου αφιέρωσαν πολλές σελίδες για το εξαιρετικό «Before the Poison», ενώ μερικά χρόνια πριν την είχαν εκθειάσει όταν ερμήνευσε (κάποιοι είπαν καλύτερα και από την Λότε Λένια) τα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» των Κούρτ Βάιλ – Μπέρτολ Μπρέχτ, έργο που ερμήνευσε και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουάριο του 2000. Τότε την είδα και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Ωριμη, σπαραγμένη, έχει μάθει να ζει το σήμερα και ό,τι αυτό φέρνει. «Οχι, ούτε το μέλλον να μη σε απασχολεί. Εδώ μείνε, στο τώρα» λέει. Θεωρεί μετά βεβαιότητος ότι ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που είναι «γεννημένοι επιζώντες» και έχει ως δύναμή της την περηφάνια:

«Νομίζω ότι ο χρόνος υπήρξε πολύ καλός μαζί μου» λέει. «Οσο μεγαλώνω τόσο πιο δυνατή νιώθω ­ εννοώ σωματικά. Ακριβώς επειδή νιώθω αυτή τη δύναμη, η δουλειά δεν με κουράζει, δεν την βλέπω σαν κάτι δύσκολο. Γενικά όμως νιώθω ότι ο χρόνος που πέρασε πρέπει να με έχει δυναμώσει και σε πολλά άλλα πράγματα όπου δεν ήμουν και πολύ δυνατή. Η φυσική ρώμη δεν έρχεται από μόνη της. Δεν δυνάμωσε λοιπόν μόνο το σώμα μου· δυνάμωσε η θέλησή μου, η αποφασιστικότητά μου, η περηφάνια μου αν θέλετε. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό να είναι κανείς περήφανος... Αυτή είναι η μέγιστη αξιοπρέπεια για μένα: η περηφάνια μας».

Αν και ιδιαίτερα εντυπωσιακή, ποτέ δεν είδε την εμφάνιση ως βασική κινητήρια δύναμη της ύπαρξής της. «Δεν μεγάλωσα έτσι» σημειώνει. «Με έμαθαν από νωρίς ότι το πώς φαίνεσαι εξωτερικά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Αυτό που κρύβεις μέσα σου είναι που κινεί κάθε φορά τα νήματα. Και βάσει αυτού προσπάθησα να πορευθώ. Δεν αρνούμαι ότι τροφοδότησε τον υποτιθέμενο "μύθο" μου, ότι δεν θα ήμουν τόσο ισχυρή αν δεν ήμουν τόσο χαριτωμένη. Ο μύθος όμως δεν έχει καμία σχέση με εμένα. Ούτε και ασχολήθηκα ποτέ ιδιαιτέρως με τη φροντίδα της ομορφιάς μου. Είναι άξιον απορίας πώς κατάφερα να διατηρήσω και αυτή τη λίγη που μου έχει απομείνει!».

Βρίσκει «πολύ πληκτικό το να σκοτώνει κανείς τον χρόνο του γυρνώντας από πάρτι σε πάρτι, κυνηγώντας τη μεγάλη ζωή, ζώντας διαρκώς μέσα στην καλή χαρά, όλα αυτά. Η ζωή είναι ωραία όταν σε αιφνιδιάζει και όχι τόσο όταν την αιφνιδιάζεις...» επιμένει.

Οσο για την τελευταία ανάμνηση που θα ήθελε να πάρει φεύγοντας από τον κόσμο αυτόν; «Κάτι που να έχει να κάνει με αγάπη».

Κυρίες και κύριοι, ένα θερμό χειροκρότημα. Το πιο θερμό που έχετε στην ψυχή σας.