Γυμνό, σ' είδα στον ύπνο μου γυμνό

Ο έφηβος του Μαραθώνα, ο έφηβος των Αντικυθήρων και ο Αντίνοος, ο Αγίας, ο Ερμής του Πραξιτέλη. Αγάλματα νεαρών ανδρών, γυμνών. Ενας θεός, δύο αθλητές, δύο έφηβοι. Ετσι λοιπόν κυκλοφορούσαν τα αγόρια στην αρχαία Ελλάδα; Τσίτσιδα; Κάθε άλλο λέει ο καθηγητής Τζέφρι Χιούιτ σε ένα άρθρο του που δημοσιεύεται στο περιοδικό American Journal of Archaeology. Και η γύμνια είναι «κοστούμι». Ένα «κοστούμι« που φορούσαν οι γλύπτες σε θεούς και ανθρώπους, προκειμένου να καταδείξουν καταστάσεις και περιστάσεις.
Οι άνδρες στην αρχαία Αθήνα ήταν, φυσικά, γυμνοί στην κρεβατοκάμαρά τους, όπως και στο γυμναστήριο (τα αγόρια, γιατί αυτά εκπαιδεύονταν σε γυμναστήρια) και στον στίβο, Μπορεί να κυκλοφορούσαν χωρίς ρούχα και σε διάφορα συμπόσια. Όμως, ως εκεί. Δεν έπαιρναν τους δρόμους όπως τους είχε γεννήσει η μάνα τους. Ας όψονται οι καλλιτέχνες, που δημιούργησαν μια εικόνα η οποία δεν ήταν της καθημερινότητας.
Ας πούμε πώς να πας στη μάχη γυμνός; Μάλλον κινδύνευες να βρεθεί με μεγάλα τραύματα και, ίσως, χωρίς το πολυτιμότερο μέρος του σώματός σου. Άλλο τώρα αν οι ήρωες παρουσιάζονται έτσι. Ηρωες είναι, εκτός φυσικού, ανάλογη είναι και η «αμφίεσή» τους, προκειμένου να φανούν τα υπερφυσικά τους προσόντα (προσοχή! Για τα μούσκλια τους λέμε. Ο,τι άλλο σκεφτήκατε, να το ξεχάσετε αμέσως, ξεδιάντροποι!). Αλλωστε, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε, λέει ο Χιούιτ. Το θέμα είναι να παρουσιάζονται ωραίοι, είτε με ρούχα είτε χωρίς, προσθέτει.
Και οι νεκροί παρουσιάζονται γυμνοί, ώστε να υποδηλωθεί η τρωτότητά τους. Οι εργάτες για να υποδηλωθεί η δύναμή τους. Και οι θεοί, όπως και οι αριστοκράτες, για να καταδειχθεί η θέση τους στην κοινωνία.
Ο κύριος Χιούιτ δεν μας λέει τίποτα για τις γυναίκες. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα ακούσουμε κάποια θεωρία και γι’ αυτές.