Ανοιξη ήτανε, θαρρούν..

Κι έτσι ξαφνικά, όπως έμπαινε η άνοιξη, (του 1680; Του 1635; Του 1615 π.Χ.;) το ηφαίστειο της Θήρας εξερράγη, καταστρέφοντας τον οικισμό που βρισκόταν στον χαμηλό λόφο του Ακρωτηρίου. Ισως όχι τόσο ξαφνικά, καθώς είχαν προηγηθεί προειδοποιητικοί σεισμοί. Πάντως, από την κατάσταση των φυτών που ανακαλύφηκαν κάτω από την ηφαιστειακή τέφρα, οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι ήταν άνοιξη.
«Ακρωτήρι Θάσου- Σαράντα χρόνια έρευνας» είχε τον τίτλο η διημερίδα που διεξήχθη το Σαββατοκύριακο στην Αρχαιολογική Εταιρεία. Σε αυτήν, ο Χρήστος Ντούμας και οι συνεργάτες του παρουσίασαν πολλά από τα ενδιαφέροντα ευρήματα των ανασκαφών.
Ο Λ. Ζώρζος, που αναφέρθηκε στα φυτά και στην άνοιξη, είπε ότι στο νησί υπήρχαν κριθάρι, φάβα, αρακάς, σιτάρι, ελιά, συκιά, ροδιά, φυστικιά, αλλά και βελανιδιές, κυπαρίσσια, πεύκα, αρμυρίκια, μυρτιές κ.α. Η ελιά έδινε λάδι με θλίψη του καρπού ή και βάπτισή του σε καυτό νερό, σύμφωνα με την Α. Σαρπάκη, ενώ δεν αποκλείεται και η παρασκευή ψωμιού (Β. Κυλίκογλου). Παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι οι κάτοικοι έτρωγαν επίσης κρέας αιγοπροβάτων και βοοειδών.
Σύμφωνα με την Δ. Μυλωνά, έτρωγαν και συναγρίδες, φαγκριά, σαλάχια. Πάστωναν μικρότερα ψάρια, (γόπες, μαρίδες κ.λπ.) για αρτύματα σε άλλα φαγητά.
Τα τρωκτικά απειλούσαν τις τροφές, αφού, κατά την Κατερίνα Παπαγιάννη διαφόρων ειδών ποντικοί ζούσαν κατά μεγάλους πληθυσμούς στο νησί, ενώ δεν υπήρχαν γάτες ή νυφίτσες για την εξολόθρευσή τους. Μόλυναν τα τρόφιμα και μετέδιδαν ασθένειες, γι’ αυτό οι κάτοικοι της Θήρας τους αιχμαλώτιζαν με παγίδες και τους θανάτωναν σε πυρές.
Η ζωή στο Ακρωτήρι δεν ήταν όμως τόσο δύσκολη. Αντίθετα, αυτό το σπουδαίο κέντρο του προϊστορικού Αιγαίου είχε πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό. Τα κτήριά του ήταν τοιχογραφημένα (τουλάχιστον στις «καλές συνοικίες» όπως έδειξε ο Ανδρέας Βλαχόπουλος), και είχε και επαφές με άλλες δυνάμεις της εποχής. Αποδείξεις: η τοιχογραφία σε κλιμακοστάσιο της Ξεστής 4 που, όπως είπε ο Χρήστος Μπουλώτης, απεικόνιζε Μινωίτες όπως και τα έντομα που είχαν έρθει μαζί με προϊόντα από τις Ινδίες, τη Μεσσοποταμία ακόμη και τη Δυτική Ευρώπη (Ε. Παναγιωτακοπούλου).
Ο Χρήστος Ντούμας έκανε μια ιστορική αναδρομή στην ανασκαφή, που ξεκίνησε από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και είχε σπουδαία ευρήματα.
Χαρακτήρισε «βαρύ κτύπημα» την κατάρρευση του Στεγάστρου και είπε πως ευτυχώς το υπουργείο δεν δέχτηκε αίτημα τοπικών πρακτορείων «να ανοίγει ο χώρος απλώς για να διαβαίνουν την εξώπορτα οι επισκέπτες έστω και αν δεν μπορούν να δουν τα μνημεία. Εμείς το Ακρωτήρι δεν το βλέπουμε ως λεία διαθέσιμη να την κατασπαράξουμε. Το αντιμετωπίζουμε ως κεφάλαιο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, του οποίου μας έχει ανατεθεί η διαχείριση.»
Ο αρχιτέκτονας Νίκος Φιντικάκης ανέφερε ότι με τη νέα μελέτη «γίνεται επέμβαση στους σεισμικούς μονωτήρες και στη διάταξη του χωροδικτυώματος» αλλά μένει ανέπαφη η συνολική αρχιτεκτονική του και όλες οι αρχές της φιλσοφίας του σχεδιασμού του. Αναμένεται να είναι έτοιμο σε ένα χρόνο από σήμερα.