Ολίγη απο Ακρόπολη

Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ανάμεσα, δηλαδή, στην ορκομωσία της Φάνης Πάλλη- Πετραλιά που θα γινόταν στις 12 και στην πτήση του για τη Μόσχα, που θα έφευγε λίγο αργότερα, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είδε και λίγο από Μουσείο Ακροπόλεως. Μισή ώρα όλη κι όλη διέθεσε για να δει τον τρίτο όροφο, που άνοιξε ειδικά για εκείνον (η λειτουργία του για το κοινό θα γίνεται από την Παρασκευή επί δίωρο). Στόχος, να τον δουν οι κάμερες και να τον παρουσιάσουν με φόντο την Ακρόπολη.
Είχε μούτρα ως το πάτωμα (μπορεί και να παρουσιαζόταν, απλώς, σοβαρός- θα σας γελάσω και δεν το θέλω) και το χειλάκι του δεν έσκασε ούτε όταν του έδωσαν κάτι πολύ ωραία αντίγραφα αρχαίων παιδικών παιχνιδιών (η πληροφορία ότι πιστεύει πως τίποτα δεν παραβγαίνει το πλέι στέισον τρία, ελέγχεται ως ανακριβής).
Φυσικά, έκανε και το ατόπημα: «Το αίτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα στο χώρο όπου ανήκουν, το αίτημα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όρισε μεταπολιτευτικά ως εθνικό στόχο και η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη ως Υπουργός Πολιτισμού έκανε σκοπό ζωής και συνέβαλε καθοριστικά ώστε να γίνει απαίτηση οικουμενική, μπορεί και πρέπει να γίνει πράξη στη γενιά μας» είπε. Μόνο που ο αείμνηστος θείος του ουδεμία σχέση είχε με την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Η ιδέα ήταν της Μελίνας, που έθεσε το αίτημα πρώτη το 1982 στην γενική διάσκεψη υπουργών Πολιτισμού της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Μεξικό. Να μη το ξανακούσω, γιατί συγχύστηκα ήδη πολύ, εντάξει;