Κάλλιο αργά, παρά ποτέ

Ο Μανώλης Γλέζος ήταν μόλις 19 ετών όταν, μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη των Αθηνών και έστειλε σε όλο τον Κόσμο ένα μήνυμα αντίστασης. Ως ανταμοιβή η μητριά- πατρίδα τον φυλάκισε, τον εξόρισε, τον εδίωκε (όπως και τον Σάντα). Οχι για την πράξη του αυτή, αλλά επειδή ονειρεύτηκε μια καλύτερη Ελλάδα...
Ευτυχώς, οι καιροί άλλαξαν. Ομως, οι οφειλόμενες τιμές δεν αποδόθηκαν όπως έπρεπε. Επιτέλους, η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου ανακήρυξε χθες τον Μανώλη Γλέζο επίτιμο διδάκτορά της.
«Ολόκληρη η ανθρωπότητα διέρχεται από μια βαθύτατη κρίση, κρίση εσωτερική στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και κρίση στις σχέσεις των ανθρώπων με τη φύση» είπε ο τιμώμενος. «Ο κόσμος τον οποίον εμείς οι άνθρωποι έχουμε δημιουργήσει, το σύστημα των σχέσεών μας, έχει στραφεί εναντίον μας και μας καταπιέζει. Η αγωνία, το άγχος, η οδύνη και ο πανικός διακατέχουν το σύνολο της ανθρωπότητας». (Σοφές κουβέντες. Που, βεβαίως, σκιαγραφούν και το κλίμα των τόσο δύσκολων ημερών που ζούμε).
Και συνέχισε: «Αποδέχομαι την τιμή που μου κάνετε να με ανακηρύξετε επίτιμο διδάκτορα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, διότι δεν την επιζήτησα, διότι δεν είναι αποτέλεσμα συναλλαγής, διότι δεν κατέχω κανένα κυβερνητικό αξίωμα και διότι θα συνεχίσω να ασχολούμαι με την ελληνική γλώσσα και το λεκτικό συμβολισμό, ανεξάρτητα όλων αυτών» (Αυτοί είναι οι άνθρωποι με άλφα κεφαλαίο που δεν σχετίζονται με τη διαπλοκή)
«Η λέξη πολιτική είναι παράγωγος της λέξης πολίτης, η οποία παράγεται από τη λέξη πόλις», είπε ο Μανώλης Γλέζος. «Η λέξη πόλις σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις πίμπλημι (πληρώ, γεμίζω), πλήθω (γίνομαι πλήρης), πλέως (πλήρης, συμπληρωμένος). Όταν, όμως οι πολίτες μιας πόλης ‘ουδ' αλλήλων αλέγουσι’ και δεν ασκούν οι ίδιοι πολιτική, αλλά αναθέτουν το δικαίωμά τους αυτό σε άλλους, τους εξ επαγγέλματος ‘πολιτικούς’, τότε το εννοιολογικό περιεχόμενο της λέξης πολιτικής αλλάζει, σημαίνει κάτι άλλο.» (Κι αυτό ταιριάζει γάντι στο κλίμα των ημερών, αλλά όχι μόνο...)
Ο Απόστολος Σάντας ήταν εκεί, για να καμαρώσει τον παλιό συμφοιτητή και φίλο (αλήθεια, δεν άξιζε κι ο ίδιος μια τέτοια τιμή;) όπως επίσης και ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος (με κάππα κεφαλαίο) Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Και, φυσικά, πολύς- πολύς- πολύς κόσμος.