Αν είχε σκιστεί το καλσόν της Κέλυς Κελεκίδου

Αν η Τζούλια Αλεξανδράτου, η Καλομοίρα, ο Κώστας Μαρτάκης, ή δεν ξέρω ποιος άλλος έκαναν διαδήλωση μπροστά από τον Διογένη, το Ρεξ ή οποιαδήποτε άλλη πίστα,

Αν ο Αντώνης Ρέμος, ο Σάκης Ρουβάς, η Δέσποινα Βανδή ζητούσαν να δουν τον υπουργό Πολιτισμού και τα ΜΑΤ έβγαιναν μπροστά και δεν τους επέτρεπαν να προχωρήσουν,

Αν η Νατάσα Θεοδωρίδου, η Αντζυ Σαμίου και η Αντζελα Δημητρίου συναντούσαν, τελικά, τον Μιχάλη Λιάπη και αντάλλασσαν απόψεις περί του πολιτισμού,

Αν ανάμεσά τους είχαν και μερικούς βουλευτές από την ακροδεξιά, που συχνά- πυκνά βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα εν είδει μαϊντανών,


Τότε, ναι, για τα τηλεοπτικά κανάλια ΑΥΤΟ θα ήταν είδηση. Από κοντά και οι εφημερίδες θα έβαζαν το θέμα πρωτοσέλιδο (ακόμα και αυτές που κάνουν τις σοβαρές, έστω και για να το χλευάσουν υποτίθεται...)

Τώρα που οι διαδηλωτές ήταν η Μάρω Δούκα, η Ρένη Πιττακή, η Ελένη Καραΐνδρου, η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Αντώνης Αντύπας, η Αλκη Ζέη, ο Χριστόφορος Λιοντάκης, η Εύα Κοταμανίδου και άλλοι αναλόγου διαμετρήματος,

Τώρα που περίπου 500 διανοούμενοι και καλλιτέχνες από τους γνωστότερους, καλύτερους και εγκυρότερους που διαθέτει αυτός ο τόπος και μαζί τους μερικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Περικλής Κοροβέσης, η Αννα Φιλίνη και ο Τάσος Κουράκης (γνωστοί και οι τρεις για τους αγώνες τους ο καθένας στον τομέα του) συγκεντρώθηκαν (χθες) έξω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, πήγαν μέχρι το παρακείμενο υπουργείο Πολιτισμού, συνάντησαν τα ΜΑΤ, απαίτησαν να φύγουν και στη συνέχεια είδαν (δι’ αντιπροσωπείας) τον υπουργό Πολιτισμού, ο οποίος μάλιστα τους ευχαρίστησε για την επίσκεψη και άκουσε πρόθυμα τις προτάσεις τους,

Αυτό ΔΕΝ ήταν είδηση. Τα κανάλια δεν το είδαν (αν και ήταν παρόντα στην συγκέντρωση) και οι εφημερίδες το έπνιξαν στην πλειονότητά τους σε μονόστηλα.

Κι εμείς, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε αυτούς τους τηλεοπτικούς σταθμούς και να διαβάζουμε αυτές τις εφημερίδες, που μας χειραγωγούν και επιμένουν να τυφλώνονται όταν κάτι είναι έξω από τις προδιαγραφές τους, και να διαμορφώνουν, έτσι, το γούστο μας.

Ε, δεν είμαστε άξιοι της μοίρας μας;